Biuro Netw-Mark. Wojciech Jakubowski

USTAWA z dnia 24 sierpnia 2001 r. o czasie pracy kierowców. (Dz. U. z dnia 25 października 2001 r.) Rozdział 1 Przepisy ogólne Art. 1.  1. Przepisy ustawy mają zastosowanie do kierowców zatrudnionych w ramach stosunku pracy oraz innych kierowców wykonujących transport drogowy. 2. Ustawa określa:   1)   normy dotyczące okresów prowadzenia pojazdów, obowiązkowych przerw w prowadzeniu i gwarantowanych okresów odpoczynku,   2)   normy czasu pracy,   3)   obowiązki pracodawców w zakresie wykonywania przewozów. 3. W zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy Kodeksu pracy. Art. 2.  Użyte w ustawie określenia oznaczają:   1)   kierowca - osobę uprawnioną do kierowania pojazdem silnikowym,   2)   przewóz drogowy - każde przemieszczenie pojazdu po drogach publicznych, załadowanego lub w stanie pustym, przeznaczonego do przewozu osób lub rzeczy,   3)   transport drogowy - działalność gospodarczą w zakresie przewozu osób lub rzeczy pojazdami samochodowymi,   4)   przewóz regularny - publiczny przewóz osób i ich bagażu wykonywany według uprzednio uzgodnionego rozkładu jazdy podanego do publicznej wiadomości oraz zgodnie z warunkami przewozu określonymi w zezwoleniu,   5)   tydzień - okres pomiędzy godziną 00 oo w poniedziałek i godziną 24 oo w niedzielę,   6)   odpoczynek - każdy nieprzerwany okres co najmniej jednej godziny, w którym kierowca może swobodnie dysponować swoim czasem,   7)   czas prowadzenia - czas kierowania pojazdem od momentu uruchomienia silnika do momentu jego zatrzymania, z uwzględnieniem chwilowych postojów, w szczególności zatrzymania się pojazdu na światłach, na przejeździe kolejowym. Art. 3.  1. Dla celów rozliczania czasu pracy i ustalania uprawnienia do wynagradzania za pracę w godzinach nadliczbowych, przez dobę należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając...